Μπορούσες άραγε να φανταστείς πριν μερικά χρόνια ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα ξύπναγαν και θα κοιμόντουσταν καθημερινά με κυριότερη έννοια τους την οικονομία και τις περίεργες ορολογίες της, τα νούμερα, τα χρηματιστήρια, τους οίκους αξιολόγησης, τα δάνεια, τα μνημόνια, τα κουρέματα, τις στατιστικές, την ατελείωτη παρέλαση αριθμών, ακαθάριστων εθνικών προϊόντων και την αγωνία του πως θα πληρώσουν τον έναν ή τον άλλο λογαριασμό για την παροχή των αυτονόητων αγαθών;
Το βαρύ πέπλο του χρήματος μοιάζει να έχει σκεπάσει ολόκληρη την ανθρωπότητα, οι πάντες κινούνται και ζουν στους τρελούς ρυθμούς του…
Το μέτρο που μετριούνται τα πάντα σ αυτό τον κόσμο είναι το χρήμα!!
Ζεις και αναπνέεις μ αυτό…ότι κάνεις έχει αναφορά σε αυτό…
Όχι, δεν θα σας κουράσω με αριθμούς και στατιστικές…έχετε όλους τους πολιτικούς, τους τεχνοκράτες, τους οικονομολόγους και τους δημοσιογράφους όλου του κόσμου που σας βομβαρδίζουν…
….και είτε τα νούμερα είναι αληθινά είτε ψεύτικα η ουσία και η αίσθηση που μένει από αυτά στα αφτιά όλων συναντιέται σε ένα αποτέλεσμα κοινό και εξαιρετικά σημαντικό.
Καθένας πια, είτε είναι «σοφός» είτε όχι, ομολογεί, ανάλογα με την οπτική που του επιτρέπει η θέση του, ένα και μόνο πράγμα,
ότι το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό τραπεζικό μοντέλο, έτσι όπως έχει φτιαχτεί και εξελιχτεί μέχρι τις μέρες μας,
είναι ουσιαστικά μια τεράστια φούσκα…
μια φούσκα όμως που μέσα της κρύβει μια ατομική βόμβα ικανή να καταστρέψει και να εξαφανίσει σχεδόν τα πάντα…
από την ατομική αξιοπρέπεια, εκπλήρωση και ελευθερία ενός ατόμου μέχρι το παρών και το μέλλον ολόκληρων εθνών…
…η ατομική βόμβα που κρύβει η φούσκα αυτή λέγεται Κέρδος και είναι αυτό που σπρώχνει τους πάντες, από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής τους, στον ανήθικο ανταγωνισμό, τον επίπονο μόχθο, τις συγκρούσεις, τις αδικίες, τη βία, τις ανισότητες, τον ατομισμό και την εξαθλιωμένη μοναξιά…
Είναι αυτή η έννοια που κυλά στο αίμα μας μέσα από όλη μας την εκπαίδευση, τη διαμόρφωση αλλά και χειραγώγηση που μας εμποδίζει να κατανοήσουμε τι πραγματικά είμαστε για να μπορέσουμε έπειτα να δούμε όλο τον κόσμο ως ΕΝΑ όλον, όπως πραγματικά είναι, συμβιωτικά και αλληλέγγυα.
Για όσο ακόμα αυτή η έννοια του κέρδους θα παραμένει μέσα στη δομή των κοινωνικών μας συστημάτων, μέσα σε κάθε μας σχέση, κανένα κοινωνικό πρόβλημα δεν θα μπορεί να βρει τη μόνιμη και ασφαλή του λύση…
…δυστυχώς αυτό είναι ένα απόλυτο δεδομένο!!
το δυστύχημα λοιπόν στην προκειμένη περίπτωση είναι το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν και δεν πιστεύουν ότι μπορεί να υπάρχει κάτι άλλο, πέραν αυτού του μισητού σχεδόν από όλους μοντέλου, που θα μπορούσε να το αντικαταστήσει…
η «ανάγκη» του χρήματος μοιάζει με αναγκαίο κακό…
το αναπόφευκτο δυστυχώς στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι για να μπορεί κανείς να δει και να αντιληφθεί το διαφορετικό, το νέο, θα πρέπει να έχει ξεμπερδέψει με το παλιό…να έχει κατανοήσει τη λειτουργία του και να το κρίνει επικίνδυνο και άχρηστο…
το δε έγκλημα στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι πάνω σε αυτή τη φούσκα στηρίζονται οι ζωές μας, οι ζωές των παιδιών μας και ολόκληρος ο σύγχρονος ανθρώπινος πολιτισμός…
Δεν έχει και τόση πλάκα ε;
Όπως και να το δεις είναι πολύ σοβαρό το θέμα…
Και τότε αναρωτιέται κανείς…γιατί δεν ξεφουσκώνουμε τη φούσκα να τελειώνουμε και να πάμε παρακάτω;
Γιατί άραγε χρειάζεται να έρθει ο καιρός που πιθανά να λέμε….
«μα γιατί δεν το κάναμε νωρίτερα? Γιατί αφήσαμε τόσο χρόνο και τόσες γενιές ανθρώπων να πάνε χαμένες;»
Τάσος Πετρίδης
Πανγαία - Venus Project
Πηγή: http://www.ramnousia.com/
No comments:
Post a Comment