Ώρες ώρες η ζωή μοιάζει με παράξενο παιχνίδι, κάτι σαν κρυφτό, κάτι σαν κυνηγητό, μέσα σε σκοτεινό δωμάτιο…
…σκουντουφλάς σε αντικείμενα από δω κι από κει…συχνά τρως σφαλιάρες…πολλές φορές είναι πολύ δυνατές…βίαιες…
…προσπαθείς να καταλάβεις από πού έρχονται μα…μπερδεύεσαι… πονάς και μπερδεύεσαι…δυσκολεύεσαι να κινηθείς…απορείς…
Άραγε γιατί το «δωμάτιο» να είναι σκοτεινό;
Ποιος κρατάει τα φώτα σβηστά;
Αλήθεια, έχεις αναρωτηθεί ποτέ πολύ σοβαρά, πολύ διεισδυτικά…τόσο που να θές να βρεις την απάντηση οπωσδήποτε και χωρίς αναβολές…
ποιος είναι ο πραγματικός «εχθρός» σου;
…αυτός που συναντάς την κάθε μοναδική σου μέρα, σε κάθε σου ενέργεια,
…αυτός που εμποδίζει την ελεύθερη κίνησή σου μέσα σ αυτή την κοινωνία;
Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να το γνωρίζεις γιατί τότε θα ξέρεις καλύτερα πώς να περπατάς μέσα στο σκοτεινό αυτό «δωμάτιο» και σίγουρα δεν θα σπαταλάς άσκοπα πολύτιμη ενέργεια…
Οι πιο πολλοί βέβαια, εύκολα και βιαστικά, θα πουν ίσως ότι ο «εχθρός» είναι οι ψεύτες οι πολιτικοί, που μας παραπλανούν σαν τα μικρά παιδιά, λέγοντάς μας ότι άμα είμαστε φρόνιμα και υπάκουα παιδάκια θα μας δώσουν καραμέλες, θα μας πάρουν δώρα…
…άλλοι θα πουν ότι φταίνε οι πλούσιοι, οι επιχειρηματίες, τα αφεντικά (δεξιά κι αριστερά…)
…οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι τραπεζίτες, οι παπάδες, το κράτος, οι δημοσιογράφοι, οι δικηγόροι, η τηλεόραση…οι περίεργοι γείτονες…(!!)
Θα συμφωνήσω…σε πολλά…ναι…
…οι πολιτικοί είναι ψεύτες, υποκριτές, διεφθαρμένοι, άπληστοι, αλαζόνες…άθλιοι και γλοιώδεις πολύ συχνά…
…οι παχύσαρκοι πλούσιοι, που εκμεταλλεύτηκαν άγρια και ανήθικα πολύ κόσμο για να καταφέρουν να αποκτήσουν όσα διαθέτουν, δεν νοιάζονται καν αν οι άνθρωποι δίπλα τους υποφέρουν και στερούνται αναγκαία αγαθά, αν παιδάκια πεθαίνουν απ την πείνα, ηλικιωμένοι ζητιανεύουν στους δρόμους…
…τα αφεντικά αφού χορτάσουν την κοιλιά και τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους θα ζητάνε πάντα περισσότερα…
…πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι, με τη μικρή τους εξουσία, είναι πολλές φορές πολύ χειρότεροι δυνάστες, πιο κυνικοί στη συμπεριφορά από ότι ακόμα κι ένας πχ πρωθυπουργός…
…οι τραγόπαπες σου λένε ότι όλα σου τα δεινά συμβαίνουν μ ένα τρόπο μαγικό για να δοκιμάσει ο θεός την πίστη σου και πρέπει να τα υπομένεις όλα για να εξασφαλίσεις μια καλή θέση στον παράδεισο…στην επόμενη ζωή (!!??)
…οι γιατροί κι οι δικηγόροι είναι ικανοί να σε «γδύσουν» πολλές φορές αν τους χρειαστείς, το ίδιο και ο μηχανικός του αυτοκινήτου σου…
… νιώθεις σχεδόν συνέχεια και παντού ότι ο κάθε έμπορος πχ που συναλλάσσεσαι πάει να σου «πιάσει τον κώλο»…
…ότι μια κοινωνία ολόκληρη προσπαθεί καθημερινά, με όποιο τρόπο μπορεί, να σου «πιάσει τον κώλο»…
και πάνω απ όλα προσπαθεί με κάθε τρόπο (συνήθως μέσα από κατασκευασμένα διλλήματα) να σε έχει περιορισμένο και υπάκουο μέσα στο μαντρί…για να της μοιάζεις, για να μην την αμφισβητείς…
Ναι λοιπόν…κάπως έτσι είναι…
Αλλά για πες μου όσο πιο ειλικρινά μπορείς…
Πιστεύεις πραγματικά ότι για όλα αυτά τα παράδοξα και άδικα που συμβαίνουν, φταίνε προσωπικά όλοι αυτοί, φταίνε συγκεκριμένα πρόσωπα;
Πιστεύεις δηλαδή ότι αν άλλαζε η κυβέρνηση ή ο υπουργός, αν είχες άλλο αφεντικό, αν πήγαινες σ άλλο γιατρό, μηχανικό, έμπορο…αν, αν, αν…θα άλλαζε κάτι ριζικά και ουσιαστικά;
Δεν θα συναντούσες ξανά όλη αυτή την κοινωνική κατάντια μπροστά σου;
Για σκέψου λίγο… πόσες κυβερνήσεις, πόσα κόμματα, υπουργοί, ιδεολογίες, επιχειρηματίες και όλοι αυτοί που αναφέραμε πριν, έχουνε περάσει απ αυτή την κοινωνία και δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά τίποτα…
Και πες μου έπειτα, αν συνεχίζεις να πιστεύεις σοβαρά, ότι σου φταίνε κάποιοι προσωπικά απ όλους αυτούς ή αν αυτό που πραγματικά είναι υπεύθυνο, είναι «αυτό» που όλοι αυτοί αντιπροσωπεύουν και συντηρούν μέσα στην κοινωνία… «αυτό» που υπηρετούν…
Έχεις καταφέρει ποτέ να δεις, πίσω από αυτό που σου δείχνουν όλοι αυτοί, τα πραγματικά τους κίνητρα, τα πρότυπά τους, το πραγματικό «είναι» τους…;
Έχεις σκεφτεί πιο κοινωνικό περιβάλλον τους διαμόρφωσε, τους έδωσε αξίες, στόχους κλπ;
…κάντο και ίσως τότε δεις ότι απλά αντιπροσωπεύουν και υπηρετούν όλα αυτά που έμαθαν ως αξίες και αλήθειες και μέσα σ αυτά απέκτησαν ρόλους, εξουσία και περιουσία.
Μήπως για όλους αυτούς το κίνητρο και ο στόχος είναι ίδιος;
Στενός, περιορισμένος, απάνθρωπος αλλά…ίδιος;
Μήπως απλά παλεύουν να έχουν κέρδη σε κάθε επίπεδο;
Με την όποια έννοια του κέρδους…
Ξέρεις, ώρες ώρες σκέφτομαι επίσης ότι η ζωή μοιάζει με εκείνο το πολύ γνωστό παιχνίδι δύναμης, την Μονόπολη…
…πως θα καταφέρεις να έχεις τα περισσότερα, να οδηγήσεις τους υπόλοιπους παίχτες στην πτώχευση…
η διαφορά βέβαια είναι ότι στο παιχνίδι όλα αυτά είναι ψεύτικα, το αν θα έχεις πολλά ή λίγα, αν πλουτίσεις ή φτωχύνεις, τα χαρτιά, τα σπίτια, οι τράπεζες, οι σταθμοί, τα ξενοδοχεία…στο τέλος όλα ξαναμπαίνουν στο ίδιο κουτί…
ενώ στη δική μας καθημερινή ζωή όλα αυτά είναι….άραγε πόσο αληθινά;;
Και αν οι κανόνες και οι όροι του παιχνιδιού είναι περίπου ίδιοι και στην πραγματική ζωή τότε…τι;
Αν ο σκοπός του «παιχνιδιού» και στην πραγματική ζωή είναι πουλάω – αγοράζεις, κερδίζω – χάνεις;
Ποιοι και πως φτιάχνουν τους κανόνες και τους όρους;
Είναι αυτοί που αναφέραμε στην αρχή ή μήπως αυτοί απλά συντηρούν τους κανόνες και τους όρους του «παιχνιδιού»;
Όπως και νάχει εγώ ξέρω πως ένα είναι βέβαιο…
…για να επιβιώσεις σ αυτή τη ζωή πρέπει να πληρώσεις…και όσο περνάει ο καιρός, όλο και πιο ακριβά αν θες να μένεις στο «παιχνίδι».
Πρέπει να μαζεύεις χρήματα με όποιο τρόπο, οτιδήποτε κι αν χρειάζεται να κάνεις…πούλα την ψυχή σου και στο διάβολο, δε με νοιάζει…σου λέει…
…δεν πα να μην προλαβαίνεις να ζήσεις, να πάρεις ανάσα…δε με νοιάζει…σου λέει…
Μα αν είναι έτσι…πιο είναι το νόημα της ζωής;
Κι αναρωτιέμαι και ρωτώ φίλε αναγνώστη,
…αυτό που πραγματικά χρειάζεσαι είναι χρήματα…;
…και μάλιστα σε νοιάζει αν αυτά είναι ευρώ, δραχμές, δολάρια, πεσέτες, φράγκα, άσπρα, κόκκινα, κίτρινα ή μπλε;;
…ή αυτό που πραγματικά σε νοιάζει είναι το να μπορείς να έχεις πρόσβαση άμεσα και ελεύθερα, όποτε το θέλεις, σε όλα όσα πραγματικά χρειάζεσαι;;
Αν αυτό μπορούσε όντως να γίνει, αν δηλαδή υπήρχαν τα δεδομένα να σου παρέχονται τα πάντα, αν η κοινωνία που ζούσε ήταν μια κοινωνία αφθονίας και όχι στέρησης, θα χρειαζόσουνα χρήματα ως μέσο για να αποκτάς αυτά που χρειάζεσαι;
Μήπως τα χρήματα υπάρχουν ως μέσο συναλλαγής μόνο σε μια κοινωνία στέρησης και σπανιότητας των αγαθών και συγχρόνως, για να συνεχίσουν να υπάρχουν, αυτά και οι φορείς που τα υποστηρίζουν, δημιουργούν διαρκώς τεχνητές στερήσεις αλλά και τεχνητές ανάγκες στους ανθρώπους ώστε να δουλεύουνε σκληρά, να συντηρούνε αυτό το σύστημα και μετά να καταναλώνουν όσα περισσότερα μπορούν για να συνεχίζει να υπάρχει;
…και όταν λοιπόν ζεις μέσα σε μια κοινωνία που κινείται και λειτουργεί με βάση το χρήμα και για να έχεις το απαραίτητο χρήμα να ζεις, πρέπει να χρεώνεσαι ασταμάτητα, να δανείζεσαι… και έχεις αναγκαστικά συμφωνήσει να επιστρέψεις τα δανεικά με κάποιο τόκο, που τη στιγμή που τα δανείζεσαι δεν υπάρχει ως πραγματικό δεδομένο αλλά πρέπει να δημιουργηθεί από εσένα που συμφώνησες…τότε…σε τι είδους κοινωνία νομίζεις ότι θα ζεις;;
Όταν θα είσαι διαρκώς αναγκασμένος να ανταγωνίζεσαι τους συνανθρώπους σου για να καταφέρεις να αποπληρώνεις τους κάθε λογής τόκους, αυξήσεις, επιτόκια, κρατικούς φόρους, το ρεύμα, το νερό, τον ήλιο, το χώμα, το φαγητό και τα πάντα όλα…τότε…σε τι είδους κοινωνία νομίζεις ότι θα ζεις;;
Λες η κοινωνία αυτή να έχει καμία σχέση με αληθινή ηθική, δικαιοσύνη, σεβασμό και πανανθρώπινες αξίες;;;
Αν δεν θέλεις να «πτωχεύσεις» είσαι αναγκασμένος να ανταγωνιστείς τους άλλους με κάθε τρόπο, την κάθε στιγμή….
Φιλαράκο άμα θέλεις άνοιξε καλά τα αφτιά και τα μάτια σου…
Δεν σου μιλάω συνομοσιολογικά και ψάξτο, ψάξτο όσο καλύτερα μπορείς…
Εδώ, σ αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή της ανθρώπινης ιστορίας, βιώνουμε μια συντονισμένη και πολύπλευρη επίθεση, από ένα άθλιο κατεστημένο, σε όλο το φάσμα της ζωής, από τις πρώτες και βασικές μας ανάγκες επιβίωσης μέχρι και την πιο ιερή ατομικότητα του καθένα…μια επίθεση για οικονομική και ηθική εξαθλίωσή μας, με κύριο και βασικό «όπλο» τους τον φόβο και την ανασφάλεια για τα πάντα ώστε να παραλύσουν τελείως οι όποιες αντοχές μας και να γίνουμε υπάκουοι και πειθήνιοι στο οτιδήποτε μας ζητηθεί…
Είναι μια παρανοϊκή παραμόρφωση της ανθρώπινης ηθικής και της κοινής λογικής με σκοπό την σύγχυση και το χάος.
Οι μάζες υπνωτίζονται με κάθε τρόπο με σκοπό να δεχτούν τα πάντα.
Γι αυτό είναι νομίζω εξαιρετικά σημαντικό να γνωρίζεις καλά ποιος είναι πραγματικά ο «εχθρός» σου…
Το ποιος κρατάει το «δωμάτιο» σκοτεινό…
Αν αντιλαμβάνεσαι πόση σημαντική φθορά έχεις υποστεί και πόση σπατάλη ενέργειας έχεις σκορπίσει, με την καθημερινή σου πολύπλευρη σύγκρουση με τα πιόνια αυτού του συστήματος…
…αν πραγματικά μπορείς να διακρίνεις «ποιος είναι ο εχθρός σου»…τότε μείνε συγκεντρωμένος, μην σου αποσπούν την προσοχή τα άθλια μέσα τους.
Ο διακόπτης χρειάζεται σίγουρα το δικό σου χέρι…
Τάσος Πετρίδης , ιδρυτικό μέλος της Πανγαία (The Venus Project)
Πηγή: http://www.ramnousia.com/
No comments:
Post a Comment