-----
Από την περίπτωση της Νομικής - Υπατίας, ως τον Ξένιο Δία και το έγκλημα της Πάρου, πρέπει να κάνουμε μια διάκριση ανάμεσα στην ουσία της κάθε υπόθεσης και το πώς λειτουργεί στην πράξη η κάθε υπόθεση στο δημόσιο λόγο. Λειτουργεί ως απελευθερωτής χαβούζας.
Η λογική συζήτηση για την ουσία των υποθέσεων αυτών πάει περίπατο και τη θέση της παίρνει ένα ασύστολο αμόκ, μια γενικευμένη λύσσα.
Ανάμεσα στα πολλά άλλα ρητά με τα οποία μεγαλώσαμε και με τα οποία συνηθίσαμε να αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας και τη συλλογική μας ταυτότητα ήταν και το περίφημο «Ο Έλληνας δεν είναι ρατσιστής».
Είναι βέβαια συζητήσιμο το πόσο βάσιμο ήταν, το πόσο δοκιμασμένο σε συνθήκες άλλες από του θερμοκηπίου ήταν, αλλά πάντως έχει σημασία ότι, έστω και στο επίπεδο της θεωρίας, λέγαμε πως ο ρατσισμός είναι κακό πράγμα και πως εμάς ως καλό λαό αυτό το κακό πράγμα δεν μας χαρακτήριζε και ήταν μακριά μας.
Τώρα έχεις την αίσθηση ότι δεν το ακούς πια να λέγεται, τώρα έχεις την αίσθηση πως επιτέλους απενοχοποιηθήκαμε από ένα ακόμα σύμπτωμα της ιδεολογικής ηγεμονίας της Αριστεράς.
Τώρα δηλαδή δεν αισθανόμαστε την ανάγκη να το φωνάξουμε, έστω και ως προπέτασμα καπνού, έστω και αν συχνά μετά το «ο Έλληνας δεν είναι ρατσιστής» ακολουθούσε ένα «αλλά». Τώρα πάμε απευθείας στο «αλλά», τώρα η πρότασή μας αρχίζει και τελειώνει από αυτό που θα ακολουθούσε το «αλλά».
Η ατζέντα πια έχει εγκατασταθεί για τα καλά στο μετά το «αλλά».
Αν η ελεεινή κουλτούρα της μεταπολίτευσης πρόσταζε ανάμεσα σε άλλα υποκριτικά και αυτοκοροϊδευτικά να λέμε και ότι ο Έλληνας δεν είναι ρατσιστής, δημιουργείται τώρα μια νέα απενοχοποιημένη κουλτούρα στην οποία δεν χρειάζεται να διευκρινίσεις ότι δεν είσαι ρατσιστής, όχι επειδή εξυπακούεται, αλλά επειδή δεν έχει πια σημασία τι είσαι και τι δεν είσαι, δεν θα απολογηθείς για το τι είσαι και τι δεν είσαι, ας ξεβρωμίσει πρώτα ο τόπος και μετά ξανασυζητάμε.
-----
Άντε, καλό ναζισμό συνέλληνες.
Oldboy
Πηγή: http://www.ramnousia.com/
No comments:
Post a Comment