Της ανωμαλίας…

Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος

Τι είναι πολιτική ανωμαλία; Η αδυναμία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή ή η αδυναμία να κυβερνήσεις, όπως εσύ νομίζεις και έχεις δεσμευτεί προς τον ελληνικό λαό, εξαιτίας των αυτοδεσμεύσεών σου προς την τρόικα, που στην ουσία επισφραγίζουν τον ετεροκαθορισμό των ελληνικών πολιτικών;  

Η απάντηση θα ήταν προφανής, εάν η ανωμαλία δεν ήταν ο κανόνας του προγράμματος προσαρμογής της Ελλάδας στην ΟΝΕ, το οποίο επιμελείται, αξιολογεί και αναθεωρεί η τρόικα, ενώ αγωνίζεται να εφαρμόσει προσαρμοσμένο στα πελατειακά της μέτρα και σταθμά η.......

συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

Αποτελεί ή δεν αποτελεί ορισμό της πολιτικής ανωμαλίας η διαδικασία εσωτερικής υποτίμησης που λαμβάνει χώρα την τελευταία εξαετία, με την προεκλογική μάλιστα υπογραφή του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, δια της οποίας η αυτοδέσμευση στο πρόγραμμα της τρόικας, μετατρέπεται στην ουσία σε ετεροκαθορισμό;

Υπάρχει μεγαλύτερη πολιτικ ή ανωμαλία από την αποδοχή του  ετεροκαθορισμού της πολιτικής σου πρακτικής, που εσύ ωστόσο εμφανίζεις ιδεαλιστικά ως αυτοδέσμευση στο πλαίσιο των κοινών αρχών, της αλληλεγγύης και της συναίνεσης με τους εταίρους σου και με τους θεσμούς της ευρωζώνης; Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη πολιτική ανωμαλία από την αφήγηση της κρίσης «πάση θυσία στο ευρώ», αντί του «πάση θυσία για την προστασία του ανθρώπου στην Ελλάδα (της ανθρωπιστικής καταστροφής) και του φυσικού του περιβάλλοντος»;  & nbsp;   

Αποτελεί πολιτική ομαλότητα το «κράτος έκτακτης ανάγκης», που έχει θεσπισθεί στην Ελλάδα της κρίσης; Ή μήπως είναι πολιτική ομαλότητα το αντισυνταγματικό αυτό κράτος να δομείται μέσω εξαναγκαστικών πολιτικών σταθμίσεων που έχουν κάνει τα ανώτατα δικαστήρια τη χώρας, αποδεχόμενα στην ουσία τον κυβερνητικό ορισμό τ ων Μνημονίων, των Δανειακών Συμβάσεων και του νόμου που επιβάλει «μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη-μέλη της Ζώνης του ευρώ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο», ως «δίκαιο έκτακτης ανάγκης, θεσπισμένο για την προστασία του εθνικού συμφέροντος»;

Εδώ, αγαπητέ αναγνώστη, η ανωμαλία εμφανίζεται να είναι θεμ� �λιώδης νόμος του κράτους και να υποκαθιστά, όπου δεν αντικαθιστά τη βούληση του συντακτικού νομοθέτη, παραγνωρίζοντας το θεμέλιο του πολιτεύματος, όπως αυτός το εννοεί και διαπραγματεύεται. Το καθεστώς της Ελλάδας, είναι αναμφισβήτητα ένα καθεστώς ανωμαλίας… και οι φαιδροί καθεστωτικοί αναζητούν και προσδιορίζουν εκφράσεις ανωμαλίας σε θέσεις και πρωτοβουλίες κοινοβουλευτικού έργου και ευρύτερα κοινοβουλευτικής αρμοδιότητας από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης!!!

Δεν είναι οξύμωρο είναι απολύτως παλαβό, οι φορείς της ανωμαλίας να προσάπτουν την κατηγορία για «πρόθεση πρόκλησης ανωμαλίας» στον ΣΥΡΙΖΑ και στον… μέχρι χθες προβαλλόμενο από τους ιδίους ως «σοβαρό, νουνεχή και μετριοπαθή» Φώτη Κουβέλη!

< span style="color: black;">Όταν η προσωποποίηση της ανωμαλίας εμφανίζεται σαν πολέμιος της ανωμαλίας, κάτι πολύ ανώμαλο υπάρχει στη σχέση κυβερνητών-κυβερνωμένων, το οποίο «επιλύεται» είτε με χούντα τυπικής μορφής, είτε με άμεση καταφυγή σε γενικές εκλογές.

Αυτός είναι ο λόγος που οι «ανωμαλιάρηδες» που κυβερνούν στην Ελλάδα ή στηρίζουν την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζ� �λου, εξαναγκάζονται - καθώς φαίνεται - να αποδεχτούν την εκλογική αναμέτρηση;

Όχι, δεν είναι αυτός. Ο λόγος είναι η αντίφαση μεταξύ αυτοδέσμευσης στην στρατηγική «σοκ και δέος» της τρόικας και στον ουσιαστικό ετεροκαθορισμό των ελληνικών πολιτικών και πολιτικών από τους επίσημους δανειστές της χώρας και από την χρηματαγορά. Οι ερεροκαθοριζόμενοι κυβερ� �ήτες της Ελλάδας διαπιστώνοντας πως ο «αναπνευστήρας της τρόικας» δεν μπορεί να τους συντηρήσει άλλο στην εξουσία και λίγο πριν η συντεταγμένη πτώχευση αρχίσει να λαμβάνει και πάλι χαρακτηριστικά πλήρους κατάρρευσης, προβάλουν το δικαίωμα του αυτοδεσμευμένου: αμφισβητώ την εφαρμογή ολόκληρου και ολοκληρωμένου του πακέτου μέτρων που συμφώνησα με τους παράγοντες της τρόικας, διότι αν δεν το αμφισβητήσω θα εξαφανιστώ σχεδόν αμέσως πολιτικά! «Δεν μπορούμε να συναινέσουμε στην ολοκλήρωση της ανωμαλίας», είναι σαν να υπαινίσσονται δε� �λά-δειλά δια των ΜΜΕ της διαπλοκής, εγκαταλείποντας πλέον το success story οι «ανωμαλιάρηδες»!

«Καλοί μου, δεν αυτοδεσμευτήκατε στο πρόγραμμα της τρόικας», τους λέει η Μέρκελ, μαζί με την φίλη της Κριστίν Μαντλέν Οντέτ Λαγκάρντ, «αλλά αυτοδεσμευτήκατε σ τον ετεροκαθορισμό σας μέσω του προγράμματος της τρόικας»!

Ποιός έχει δίκιο; Όταν αποδέχεσαι την ανωμαλία ως πολιτικοοικονομική μέθοδο το ερώτημα αυτό είναι άσχετο. Πόσο μάλλον να την έχεις επιζητήσει εσύ, να την έχεις μεταβάλει σε αξίωμα προόδου και ανάπτυξης, όπως και σε υπέρτατο θεσμό διακυβέρνησης!

Όταν δοξάζεις πολιτικά την ανωμαλία, είναι κακόγουστη φάρσα να εμφανίζεσαι προστάτης της ομαλότητας. Είναι σαν να λες: η Ανωμαλία που Είμαι δεν θα με υποτάξει και θα επαναστατήσω εναντίον του εαυτού μου, που παραδόθηκε και προδόθηκε! Δικαίωμά σου, αλλά σε μια άλλη πολιτικώς ζωή. Σε έναν άλλο πολιτικό κύκλο και κόσμο. Ο κύκλος αυτής της ανώμαλης πολιτείας σου έκλεισε… και σταμάτα πια την κινδυνολογία περί α νωμαλίας! Δεν κινδυνεύεις από την ανωμαλία, καθώς τα «αντισώματα ευθύνης» έχουν μεταλλαχθεί μέσα στο παλαιοπολιτικό σου σώμα σε «αντισώματα ανωμαλίας»…

Πηγή: http://kafeneio-gr.blogspot.com/