Κατάλοιπα / Υπολείμματα από την Άφιξη του Λειψάνου

Κώστα Δημ.Χρονόπουλου

(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)

Η άφιξη του Ιερού Λειψάνου της Αγ. Βαρβάρας, αποτέλεσε σημαντικό γεγονός -καθ'αυτό - αλλά δημιούργησε και αντιπαραθέσεις εξαιτίας -κα ι - των διαμετρικά αντίθετων τοποθετήσεων / ενεργειών δύο Υπουργών. Ο ένας επέλεξε να το υποδεχθεί με τιμές Αρχηγού Κράτους (κάτι που θεωρήθηκε υπερβολικό, ασύμβατο με Ιερό Λείψανο) ενώ ο άλλος στηλίτευσε το προσκύνημα ως " ειδωλολατρικό", και επανέφερε το δυσεπίλυτο ζήτημα του δια-χωρισμού Εκκλησίας και Κράτους.

1. Ουρές σχημάτισαν οι πιστοί, από τα άγρια μεσάνυχτα, για να πάρουν σειρά στο προσκύνημα. Εντυπωσιακό. Καθ� �λου όμως περίεργο για έναν θρησκευόμενο, στην συντριπτική του πλειονότητα, λαό.

2. Οι  ασθενείς, και ειδικότερα οι πάσχοντες από την επάρατη νόσο του Νοσ. Αγ. Σάββα ζήτησαν την εκεί μετάβαση.

Όσοι βιώνουν το δράμα του.......

καρκίνου, οι ίδιοι ή συγγενικά τους πρόσω πα, καθώς και το νοσηλευτικό προσωπικό, γνωρίζουν τον πόνο, την απόγνωση και (πάνω από όλα) την ανάγκη του ασθενή ή συγγενή, να ακουμπήσει κάπου, να πιαστεί, να εναποθέσει τις ελπίδες του.

Απλό, φυσιολογικό, ανθρώπινo, μη προσφερόμενο για ονειδισμό /χλευασμό.

(Σ.Σ κάνοντας τον δικηγόρο το� � διαβόλου - εν μέσω κατάνυξης και, εξαιτίας, θρησκευτικών διενέξεων, βυζαντινολογημάτων και - λυμένων οικονομικοκοινωνικών προβλημάτων- θα δεχθώ ότι, όντως είναι "ειδωλολατρικό" το προσκύνημα. Όμως αποτελεί δικαίωμα των πιστών. Δεν αφορά ή ενδιαφέρει τους "Εικονομάχους ή τους Αθέους").

Απλά  ερωτήματα:

- � �χουν τα ίδια, δημοκρατικά, ανθρώπινα δικαιώματα οι : (Εικονομάχοι και οι Εικονολάτρες; Οι πιστοί και οι αρνητές της πίστης; Οι θεοσεβούμενοι και οι Άθεοι;)

- Πιστεύουμε άραγε στην ανεξιθρησκεία ή είμαστε φαρισαίοι υποκριτές;

- Θέλουμε να εμπεδωθεί η ομοψυχία των συνελλήνων τούτες τις αφάνταστα, αφόρητα δύσκολες ώ� �ες που περνάμε;

- Ζητεί η Πολιτεία τα αποθεματικά των Ταμείων, Νοσοκομείων, Πρεσβειών κ.α.

Αύριο θα στραφεί προς την Εκκλησία για οικονομική διευκόλυνση.

Πόσο πρόθυμη θα είναι εκείνη να το πράξει όταν ανοίγουν - άκα� �ρα- μέτωπα μαζί της;

- Είναι η κατάλληλη περίοδος να ξεκινήσει η αναβίωση των θρησκευτικών ερίδων ανάμεσα σε Εικονολάτρες και Εικονομάχους;

- Θα πρέπει - πριν από την επίλυση του οικονομικού / Μνημονίων - να προτάξουμε τον (χρονίζοντα  δυσχερή άλλωστε / διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας;

- Όταν έχουν το δικαίωμα κάποιοι να πιστεύουν και να προσκυνούν τους:

   Χίτλερ,  Στάλιν,  Μάρξ, Λένιν, καθώς και .... "χαρισμ� �τικούς"  ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ - συρρέοντας  αγεληδόν σε λαοσυνάξεις και κομματοπροσκυνήματα-  ως βελάζοντα αμνοερίφια, γιατί να μην το έχουν όσοι θρησκεύονται;

- Αν όντως πρέπει να γίνουν μεγάλες τομές, όπως πχ ο διαχωρισμός Κράτους και Εκκλησίας δεν  θα πρέπει να ερωτηθεί (Δημοψήφισμα) ο λαός, αφού τον αφορά το ζήτημα;

Υ.Γ1 Ανεξάρτητα στο που - και αν - πιστεύει οι καθένας μας, ένα παραμένει, διαχρονικά, ως ακατάλυτο, ακατάβλητο, αδιαφιλονίκητο γεγονός: Η δύναμη των Θρησκειών (ευρύτερα). Η ανάγκη του ανθρώπου να θρησκεύεται. Κάτι που αποτελεί όχι μόνον εσωτερική ανάγκη, παρόρμηση, αλλά και απόλυτο δικαίωμά του. Ας το καταλάβουμε όλοι και ας το σεβαστούμε για τους συνανθρώπους μας. Είτε συ� �φωνούμε ή διαφωνούμε.

Συμπερασματικά : Η παρουσία του λειψάνου δεν βοήθησε μόνον όσους πήγαν και προσκύνησαν. Αλλά και όλους όσους προβληματίστηκαν θετικά.

Πηγή: http://kafeneio-gr.blogspot.com/