Προμυθέας…

Η εικόνα του αιώνια καταραμένου (και δημιουργού), εκείνου που έκλεψε το πυρ απ' τους θεούς για να το κατεβάσει στους ανθρώπους και τιμωρήθηκε με ποινή φρικτή, με "περιοδική ηπατεκτομή δια ραμφισμάτων όρνεος τινός" (που θάλεγε κι ο σκιαθίτης κοσμοκαλόγερος)...

Η εικόνα του Σεργκέι Παρατζάνοφ που, κυνηγημένος από τις αγέλες των σοβιετικών ποιμενικών και λοιπών ερυθρών "χάσκει", μονάχος σ' ένα παλιόσπιτο χτυπάει στωικά την ένεση με την ινσουλίνη στη μεσήλικη χλωμή κοιλιά του...

Τότε έφριξα για πρώτη φορά με τη μοίρα του αποσυνάγωγου μπροστάρη, και τώρα δεν απομένει πια τι να νοιώσω που κι εγώ ο ίδιος κυνηγημένος απ' την ανεξιχνίαστη Άτροπο χτυπάω εξ ίσου μοναχός την ένεση του διαβητικού αντίκρυ στον καθρέφτη της λησμονιάς και του θανάτου, μες στα ερείπια μιας ζωής που δεν συμβόλισε τίποτα (Σάγιατ Νόβα, Δάσκαλε)...

Ερωτάται: Ο συμβολισμός του ήδη συμβολικού επανασυμβολίζει ή αποσυμβολίζει τη συμβολικότητά του;

Δημήτρης Χορόσκελης

Πηγή: http://www.ramnousia.com/