Ηχηρό μήνυμα A.Tσίπρα προς Α.Μέρκελ με επίσκεψη στο τόπο μαρτυρίου της Καισαριανής: "Τίποτα δεν ξεχνιέται"

Με μια κίνηση εξαιρετικά υψηλού πολιτικού συμβολισμού, Α.Τσίπρας στέλνει το δικό του μήνυμα στην καγκελάριο της Γερμανίας Α.Μέρκελ με επίσκεψη στο τόπο της δολοφονίας των Ελλήνων από τους Γερμανούς στον Β'ΠΠ στο σκοπευτήριο της Καισαριανής όπου θα καταθέσει στεφανι στους εκτελεσθέντες!

Και ότι οι απαιτ ήσεις της Ελλάδας προς την Γερμανία ως προς τις γερμανικές αποζημιώσεις και οφειλές κάθε άλλο παρά μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα....


Αμέσως μετά την ορκωμοσία της κυβέρνησης, συγκεκριμένα θα κατευθυνθεί στο σκοπευτήριο της Καισαριανής  όπου και θα αποτίσει φόρο τιμής στους εκτελεσθέντες από την γερμανική κατοχή κατά τον Β'ΠΠ.

Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν ότι με την ενέργεια του αυτή ο Πρωθυπουργός της χώρας "επιδιώκει να τιμήσει τις θυσίες του ελληνικού λαού στην αντίσταση αλλά και τα δημοκρατικά ιδεώδη", αλλά πρ ακτικά στέλνει μήνυμα στο Βερολίνο ότι τίποτα δεν ξεχνιέται και ότι η Γερμανία χρωστά στην Ελλάδα και όχι η Ελλάδα στην Γερμανία. Και χρωστά και ψυχές, όχι μόνο αποζημιώσεις...

Επίσης ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να υπενθυμίσει προς κάθε κατεύθυνση ότι οι απαιτήσεις της Ελλάδας προς την Γερμανία ως προς τις γερμανικές αποζημιώσεις και οφειλές κάθε άλλο παρά μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα, αλλά θα αποτελέσουν βασικό άξονα στις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών.

Στις 27 Απριλίου του 1944 σε επίθεση Ελλήνων αντιστασιακών σκοτώθηκε ένας Γερμανός στρατηγός και οι τρεις επιτελείς και συνοδοί του στους Μολάους της Λακωνίας.

Αμέσως δόθηκε εντολή για αντίποινα. Την 1η Μαΐου 1944 συνολικά διακόσιοι Ελληνες που κρατούνταν στο Χαϊδάρι, μεταφέρθηκαν με δέκα φορτηγά στην Καισαριανή.

Και ο δρόμος γέμισε σημειώματα, στη μάνα, στον πατέρα, στα αδέλφια, στους αγαπημένους, στους συναγωνιστές, παρακαταθήκη για αυτούς που έμεναν πίσω να συνεχίσουν την πάλη κατά των Γερμανών.

«Καλύτερα να πεθάνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά παρά να ζει σκλάβος» έγραψε στην πορεία του προς τ ο θάνατο ο Νίκος Μαριακάκης, γεωπόνος από τα Χανιά.

Αξέχαστο το «όχι» του Ναπολέοντα Σουκατζίδη στην προσφορά των Γερμανών να του χαρίσουν τη ζωή, επειδή γνώριζε πέντε γλώσσες και τους ήταν χρήσιμος ως διερμηνέας. Είπε ότι θα δεχόταν να ζήσει μόνο εάν δεν πήγαινε άλλος στο εκτελεστικό απόσπασμα στη θέση του.

Ανά είκοσι άτομα γινόταν οι εκτελέσεις και όσοι έζησαν από κοντά εκείνες τις στιγμές θυμούνται ότι το χώμα δεν προλάβαινε να ρουφήξει το αίμα. Πλήθος κόσμου έτρεξε να δει εάν βρισκόταν κάποιος δικός τους στα φορτηγά που � �πέστρεφαν γεμάτα πτώματα.

Την ημέρα εκείνη γράφτηκε μία από τις πλέον αιματοβαμμένες σελίδες της αντίστασης κατά του κατακτητή στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πηγή: http://kafeneio-gr.blogspot.com/